Warecki & Warecki 

... pomagamy ludziom rosnąć ...

Programy dla młodzieży


 

                    Ogladasz, dyskutujesz, wiesz!

 

              I.      Programy dla szkół

A. Edukacja emocjonalna przeciw agresji

  1. Kształcenie u młodzieży takich umiejętności jak.:
    1. rozpoznawanie i nazywanie uczyć.
    2. wyrażanie uczuć.
    3. kierowanie uczuciami.
    4. odkładanie zaspokojenia pragnień na później.
    5. panowanie nad impulsami.
    6. redukowanie stresu.
    7. rozpoznanie różnicy między działaniami i uczuciami.
  2. rozmowa z samym sobą prowadzenie "dialogu wewnętrznego" jako sposobu radzenia sobie z tematem, stawiania czola wyzwaniu albo wzmocnieniu swojego zachowania.
  3. odczytywanie albo interpretowanie sygnałów społecznych, na przykład umiejętność dostrzegania wpływu otoczenia na zachowanie jednostki i widzenia siebie jako części społeczności.
  4. korzystanie z poszczególnych kroków procesu skutecznego rozwiązywania problemów i podejmowania decyzji, takich jak: panowanie nad impulsami, ustanawianie sobie celów, dostrzeganie alternatywnych posunięć, przewidywanie skutków.
  5. rozumienie punktu widzenia innych.
  6. rozumienie norm zachowania (tego co jest, a co nie jest dopuszczalnym zachowaniem).
  7. pozytywne nastawienie do życia
  8. samoświadomość, na przykład tworzenie sobie realistycznych oczekiwań co do własnej osoby.
  9. umiejętności społeczne tj.: niewerbalne  komunikowanie przez kontakt wzrokowy, wyraz twarzy, ton głosu, gesty, jasne stawianie pytań, skuteczne reagowanie na uwagi krytyczne, opieranie się negatywnym wpływom, uważne wysłuchiwanie innych osób, pomaganie innym, przynależność do przyzwoitych grup rówieśników itp..

 

Jakich spodziewamy się efektów?

  1. Podobne programy choć w ograniczonej skali były przeprowadzane głownie w USA[i] i  Finlandii stąd możliwe są ekstrapolacje[ii]
  1.  
    1. Zwiększenia samoświadomości emocjonalnej:
    2. lepsze rozpoznawanie i nazywanie własnych emocji
    3. lepsze zrozumienie przyczyn uczuć
    4. rozpoznawanie różnicy między działaniami i uczuciami
  2. Panowanie nad emocjami:
    1. lepsze znoszenie frustracji i panowanie nad złością
    2. mniej potyczek słownych, bijatyk i niewłaściwego zachowania podczas lekcji
    3. lepsza zdolność wyrażania złości w odpowiedni sposób, bez bójek
    4. mniej zawieszeń w prawach ucznia i wydaleń ze szkoły
    5. mniej agresywne i autodestrukcyjne zachowanie
    6. bardziej pozytywne uczucia w stosunku do własnej osoby, szkoły i rodziny
    7. lepsze radzenie sobie ze stresem         
    8. mniejszy niepokój w stosunkach z innymi i mniejsze poczucie osamotnienia
  3. Produktywne wykorzystywanie emocji:
    1. większa odpowiedzialność
    2. większa zdolność koncentrowaniu się na zadaniu i skupieniu uwagi
    3. mniejsza impulsywność, większa samokontrola
    4. lepsze wyniki w nauczaniu szkolnym, mniej trudności szkolnych
  4. Empatia: odczytywanie emocji:
    1. lepsza zdolność patrzenia z punktu widzenia innej osoby
    2. większa empatia i wrażliwość na uczucia innych osób
    3. lepsza zdolność słuchania innych
  5. Stosunki z innymi osobami:
    1. większa zdolność rozumienia i analizowania natury stosunków międzyludzkich
    2. lepsze rozwiązywanie konfliktów i wyjaśnianie nieporozumień
    3. lepsze rozwiązywanie problemów pojawiających się w kontaktach z innymi osobami
    4. większa pewność siebie zręczność w komunikowaniu się
    5. większa popularność i otwartość wśród rówieśników, bardziej ożywione i przyjazne kontakty z nimi
    6. więcej zastanowienia i rozwagi
    7. bardziej pro społeczne nastawienie i harmonijna współpraca w grupach
    8. większa chęć dzielenia się z innymi, współdziałania i pomagania innym

 

B. Jak sobie radzić z mediami? Jak być inteligentnym konsumentem wpływu?

Cel zajęć

Wedle określenia Philipa Zimbardo jesteśmy konsumentami wpływu i chodzi o to, abyśmy byli świadomi, jakie i kiedy czynniki na nas działają. Nikt – póki żyje – nie jest w stanie całkowicie uniezależnić się od nich wszystkich i należy wątpić czy to jest możliwe i potrzebne. Wpływ może być zarówno zły jak i dobry: może nas „podnosić” i pomagać w naszym życiu i rozwoju, jak i powodować, że tracimy rozum, dobra i pieniądze.

 

Wybrane tematy i problemy jakie omawiamy w trakcie zajęć:

 

Wedle określenia Philipa Zimbardo jesteśmy konsumentami wpływu i chodzi o to, abyśmy byli świadomi, jakie i kiedy czynniki na nas działają. Nikt  póki żyje  nie jest w stanie całkowicie uniezależnić się od nich wszystkich i należy wątpić czy to jest możliwe i potrzebne. Wpływ może być zarówno zły jak i dobry: może nas „podnosić” i pomagać w naszym życiu i rozwoju, jak i powodować, że tracimy rozum, dobra i pieniądze.

 

Wybrane tematy i problemy jakie omawiamy w trakcie zajęć:

1.         Dlaczego telefon jest ważniejszy od wszystkiego?       

2.         Czy rozrywką można kogoś kontrolować?

3.         Dlaczego czytasz to, co czytasz; dlaczego oglądasz to, co oglądasz?   

4.         Inwazja manipulatorów

5.         Co mówi muzyka? O jakim życiu opowiada? Co gra w twoim telefonie i dlaczego?

6.         W jakie grasz gry i co z tego wynika?

7.         Internet i pornografia   

8.         Facebook

9.         Jesteś odporny na reklamę? Nie ulegasz modzie? Jasna sprawa...       

10.       Harry Potter i twoja wiara: krzyż czy magiczna różdżka

11.       Czy życie bez Internetu jest możliwe?

12.       Miłość. Po prostu chodzi o miłoś

C. Profilaktyka zintegrowana (narkotyki, seks, alkohol)

Cel zajęć

 

Istotą pro­fi­lak­tyki zin­te­gro­wa­nej polega na uni­ka­niu wszel­kich za­gro­żeń przez wychowanka (m. in. uni­ka­niu pa­le­nia pa­pie­ro­sów, pi­cia al­ko­holu, za­ży­wa­nia nar­ko­ty­ków, prze­mocy, wcze­snych kon­tak­tów sek­su­al­nych, por­no­gra­fii) dzięki przy­ję­ciu mą­drego i zdro­wego stylu ży­cia. W pro­fi­lak­tyce zin­te­gro­wa­nej kła­dzie się ak­cent na kształ­to­wa­nie sil­nej mo­ty­wa­cji do re­ali­zo­wa­nia mło­dzień­czych pra­gnień i ma­rzeń. Uzy­ska­nie zmiany po­staw i za­cho­wań w jed­nym z ob­sza­rów uła­twia istotną mo­dy­fi­ka­cję ca­łego po­stę­po­wa­nia.

  1. Zajęcia skierowany jest i dostosowany do potrzeb rozwojowych, jak i możliwości uczniów wszystkich typów szkół a głównym jego celem jest:
  2. Dostarczenie młodzieży argumentów tak, by w sytuacji spotkania się z zachętą do zażywania używek (narkotyki) mogła skuteczne przeciwstawić się presji, m.in. poprzez podważenie i zakwestionowanie stereotypowych przekonań związanych z substancjami psychoaktywnymi.
  3. Wiedza o tworzeniu wartościowych związków
  4. Wiedza o miłości i przyjaźni
  5. Wpływ wartości na myślenie , odczuwanie i zachowanie człowieka
  6. Zdrowa samoocena
  7. Radzenie sobie z własna seksualnością

Mamy nadzieję, że proponowane przez nas narzędzia w pełni umożliwiają każdemu uczniowi, uniknięcie zagrożeń związanych w przypadku zetknięcia się z różnego rodzaju środkami psychoaktywnymi.

Przełożenie zdobyczy współczesnej psychologii i pedagogiki na język praktycznych wskazań i technik zawsze było dla nas najważniejszym zadaniem.  

Program i cele warsztatu

Po zaprezentowaniu materiałów audiowizualnych, uczestnicy zajęć będą proszeni – w zależności od sepeciki przebiegu zainteresowań klasy – o ich skomentowanie w grupach a następnie, po zaprezentowaniu efektów swojej pracy, zostanie przeprowadzona dyskusja, w której szczególny nacisk będzie położony na praktyczne możliwości zastosowania zdobytej wiedzy.

Podstawowy cel zajęć, to:

  1. Zanegowanie i podważenie zasadności powszechnych w tej grupie wiekowej (młodzież) kłamliwych i bardzo szkodliwych stereotypów dot. sięgania po substancje psychoaktywne, takich jak np.: 
    1. Jeżeli wezmę narkotyk  tylko raz, to nic się nie stanie.
    2. Marihuana jest lekkim narkotykiem i nie uzależnia.
    3. Wystarczy przestać brać i przestaje się  być osobą uzależnioną, etc.

 

  1. Ponadto uczestnicy zajęć zostaną:
    1. Uwrażliwieni na krótkotrwałe jak i długotrwałe skutki stosowania środków psychoaktywnych;
    2. Pouczenie co do pożądanych społecznych wzorców zachowań w sytuacji kontaktu z używkami (np. asertywność);
    3. Zachęceni do zainteresowania się problematyką profilaktyki uzależnień.

 



[i] Nie mniej interesujące elementy wzmacniania empatycznej wyrozumiałości można znaleźć w programie przeciwdziałania przemocy stosowanym w U.S.A. przez Johnson i Johnson (za Szecówka, 1978, str. 79). Prowadzili oni treningi obejmujące czteroosobowe zespoły uczniowskie. Zespół czterech osób pracuje parami, które zajmują przeciwstawne stanowisko wobec jakiegoś zagadnienia. Każda para przygotowuje możliwie najbardziej przekonującą prezentację problemu, by zapewnić druga stronę o słuszność swego poglądu. Po przedstawieniu wszelkich argumentów dochodzi do zamiany ról i pary prezentują stanowisko swych przeciwników. Ostatecznie po próbie spojrzenia na dany problem z obu stron, wczucia się w poglądy przeciwnej dochodzi do konsensusu, i wypracowania najtrafniejszego osądu na zadany temat. Johnson i Johnson przytaczają wyniki badań wskazujących, że treningi te wpłynęły między innymi na rozwój poznawczo – społeczny młodzieży, budowanie trwałych więzi. Konflikty i agresja były zastępowane porozumieniem i mediacjami.

 

[ii] Knowska (1987, str. 81 – 85) opisała akcję empatyzująca przeprowadzoną w 1982 roku w szkołach fińskich. Akcja ta miała na celu rozwijanie emocjonalności uczniów, podejmowanie przez nich zachowań pozytywnych ze społecznego punktu widzenia. Akcja dotycząca empatii przybrała w różnych szkołach Finlandii odmienną intensywność, od rozklejania plakatów przedstawiające symbole akcji oraz organizowania porannych ceremonii szkolnych na których propagowano między innymi postawy empatyczne po stworzenie tygodniowego programu poświęconego kwestiom empatii w czasie którego:

-         Omawiano w klasach problem empatii;

-         Wykorzystywano szkolne kluby i kółka zainteresowań, w których temat empatii stawał się treścią gier, konkursów;

-         Propagowano temat empatii podczas porannych uroczystości szkolnych;

-         Organizowano różnorodne festiwale i konkursy, na które zapraszano rodziców uczniów, gdyż współpraca szkoły z domem ucznia w kształtowaniu postaw empatycznych młodzieży potraktowano jako sprawę wielkiej wagi.

Akcja ta pod nazwą „pod powierzchnią” stanowiła przedmiot badań grupy fińskich naukowców. Celem tych badań było stwierdzenie czy przez taką kampanię można kształtować poziom zdolności empatycznych. Przeprowadzono badania przed rozpoczęciem kampanii i po niej. W ich wyniku stwierdzono, że akcja empatyzująca istotnie wpłynęła na rozwinięcie zdolności empatycznych u uczniów owej akcji. Stwierdzono, że wskaźnik „emocjonalnej wrażliwości” wzrósł najbardziej znacząco u dzieci i młodzieży poddanych najbardziej intensywnym oddziaływaniom empatyzującym. W wyniku badań stwierdzono także, iż nawet w tych szkołach w których nauczyciele byli niezbyt pozytywnie ustosunkowani do kampanii empatii (określając ją jako niepotrzebną, mało efektywną, kolidującą z pracą szkoły) istniały znaczne pozytywne zmiany w empatii uczniów